Geçmişi değiştiremeyiz ancak geleceğimizi şekillendirebiliriz. Biz özel annelere üzülmeyin ağlamayın demeyeceğim. Sadece üzüntümüzün hayatımız olmasına izin vermeyelim.. Mesela bugün benim ağlama günümdü. Hem de yüreğim böğüre böğüre ağlıyor.. İçimdeki o..
Geçmişi değiştiremeyiz ancak geleceğimizi şekillendirebiliriz. Biz özel annelere üzülmeyin ağlamayın demeyeceğim. Sadece üzüntümüzün hayatımız olmasına izin vermeyelim.. Mesela bugün benim ağlama günümdü. Hem de yüreğim böğüre böğüre ağlıyor.. İçimdeki o zehri atana kadarda devam ediyor ve rahatlıyorum.. Bazen de rahatlamak için, kendimizi mutlu etmek için, kendimize sürprizler yapıyoruz. Mesela arada bir kendimizi sevindirmek ve bize de çiçek gönderiliyor sevincini yaşamak için eve çiçek getirtiyorum. Bazı insanlara saçma gelebilir, önemli olan biz seviniyor muyuz… Seviniyoruz tabiki.. Ömur hanım Nildem hanım size bu çiçekler.. Bizde gerçekten başkasından gelmiş gibi hissediyoruz .Allahım bize öyle hissettiriyor belki.. O mutluluğumuzu bir görseniz. Siz de öyle yapın. Kendinizi ne mutlu ediyor düşünün ve arada kendinize sürprizler yapın.
Sen benim kahramanımsın, yaradanın hediyesi.. 23 yıl oldu Nildemim.. Yüreğim tüm benliğiyle geçmişteki yasadıklarımızı unutamıyor.. İmkansız demelerine rağmen yaşama tutunmayı başardın kızım. Sen benim hayatımın en büyük öğretmenisin. Beraber büyüdük ama ben mi büyüttüm seni, yoksa sen mi beni bilmiyorum. Şükürler olsun varlığına..
Hayat bir mucize, yaşamak bir mucize, hep bunu söylerim. Geçmişime gitmek istiyorum..
22 yaşlarındaydım. Trafik kazası geçirdim. 20 ölü 3 ağır yaralı. O günü hiç hatırlamıyorum ama ağır olduğumu söylediler. Yaşamaz demişler. Allah’tan ümit kesilir mi? Ben yaşama tutunmuşum. Allahımın bana hediyesi varmış ileriki yaşamımda.. Önce Allahım ve meleklerim beni özel Anne seçmişler, alnıma yazmışlar. O yüzden melekler bana ikinci şans verdiler, korudular beni. Onun bu hayatta, herkesin başaramayacağı bir hayatı var, ona ihtiyacı olan cennet bahçesinin çiçeğini armağan edeceğiz.. O yüzden yaşa Ömür demişler…
Bana can verdiler. Hiçbir şeyin garantisi yok. Acılar kadar mucizeler de çok. Nildemimle benim kavuşmam bir mucize mesela.. Unutmayın zafer sadece inananların.
Hayat varılacak yer değil yolculuktur. Özel anneler ve çocuklarımız, biz ne ile mutlu oluyorsak, o an ne yapmak istiyorsak onları yapmalıyız. Yarına bırakmamalıyız. Hayat çok kısa ve acımasız. Biz bu zorlu yaşantımızı avuç içi kadar mutluluklarla şenlendirelim.
Kelebeklere hayranım mesela… Hem istedikleri maviliklere uçmakta özgürler hem de bu hayat işkencesine birgün katlanmak zorundalar.
Bazen bana diyorlar ki delikanlı gibi kadınsın!!! Hayır ben delikanlı gibi kadın değilim!!! Mücadelelerin içinde bir avuç kadar mutluluğu yaşamak isteyen bir kadınım. Hayatımdaki olumsuzlukları ders alarak atmaya çalışan bir kadınım.
Bazen yolda veya hastanelerde kızımı kucağıma veya sırtıma almak zorunda da kalabiliyordum. Kaç kere yolda düştüğümüz oldu. Bize acıyarak bakanlar da oluyordu. Kızımla aldırmazdık ki biz. Önceleri halimize üzülürdük… Bakışlarımızdan anlıyorduk… Bir şey oldu mu diye panik yapardık. Düştüğümüz yerde öpüşüp kahkahayı basardık. İşte mutluluk bu.. Başkalarının hayatlarını merak edip zaman geçireceğimize, hayatta daha önemli şeyler olduğunu düşünmek gerek. Olumsuzlukları nasıl olumluya çevirebiliriz diye düşünmek gerek. Zor günlere inat hayatı seviyoruz, kendimizi seviyoruz, yanımızda olan bütün dostlarımızı seviyoruz. İyi ki yanımızdasınız.
Hayat işte her şey her zaman tepetaklak gidecek değil ya. Benim üzerime doğmaz dediğin o güneş var ya, bir bakmışsın bulutların arasından bize gülümsüyor. Sanki biz özel annelere diyor ki “çok mutsuz ettim sizi birazda sizin ve evladınızın yüzü gülsün”. Hayat kollarını açıyor bize…
YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)