TARİHİ OLMAYAN ŞEHİR DÜZCE

Bayram nedeniyle Arife günü başlayan Düzce ziyaretimiz Bayram gecesi nihayetlenen İstanbul yolculuğu ile son buldu. Oraya Yaşlı olan anne ve babamı ziyaret vesilesi ile gittim. Yani bir nevi mecburiyet. Yoksa; orası benim çocukluğumu ve gençliğimin bir kısmını yaşadığım yer, özledim de göreyim diye gittiğim bir yer diye değil. Çünkü Düzce’ de eskiye dair hemen hemen hiç bir şey yok. Tabii Düzce’ nin büyük bir deprem geçirmesinin bu duruma etkisi var. Ancak tarihin etkilerinin yok olmasında Düzce’ yi idare edenlerin etkisi daha fazla diye düşünüyorum.

Yeni Belediye Başkanımız olan Sayın Faruk Özlü’ nün eski idarecilerin rant bölgesi yaptıkları maarif tarlası ve park gazinosu bölgesindeki kaçak yapıların yıkılma kararını takdirle izliyorum. Zaten oralar park mı yoksa ticarethane midir belli olmayan yerlerdi. Biz tabi içindeki yapıların kaçak olduğunu   basından okuyunca öğrendik.  Ancak bu bölge ile planlamayı basından öğrenince taktir duygum hayal kırıklığına dönüştü. Yine savurganlık, yine masraf, yine öngörüsüzlük ve yine inadına rant okuyorum satır aralarında. Bir şehir için daha yeni yapılmış olan belediye binasının yıkılması bu binayı yapanların ileri görüşlü olmadığını gösteren bir gösterge oldu gözümde.

Valiliğin yer değiştirmesi ise daha yeni olan binanın neden oraya yapıldığını sorduruyor. Tıpkı şehir içinde kaldığı için yer değiştiren terminalin, neden zaten şehir içinde olan bir yere yeniden inşa edildiği gibi. Çünkü eminimki uzun olmayan bir süre sonra yeniden yer değiştirecek.

Ortaokula kadar okuduğum lise de oradan kalkacakmış. Askerlik şube arazisinden de bir bölüm alınarak valilik oraya yapılacakmış. Oradaki lise de aziziye de yıkılan eski Hastanenin yerine yapılacakmış.Yani halen hizmet gören biri belediye, biri lise olan iki bina yıkılıyor, bir valilik binası ve bir lise binası yapılıyor.Yıkmayın kardeşim yeni bina yapmayın kardeşim. Tanam seçilmiş başkansınız. Ama para size emanet edilmiş şehrin parası. Yıkın güzelleştirin öyle bırakın kardeşim. Biz o kadar zengin ülke değiliz. Bırakın insanlar bir nefes alsın. Çocuklar rahat rahat oynasın. Bina dikmek gelişme demek değildir. Soruyorum Düzcede kim küçük çocuğunu şehir içinde oynatabileceği bir alan bulabiliyor.

Mesela Düzceye geldiğimde ne yapmak isterdim. Bir top alıp maarif tarlasında havaya dikmek, sonra park gazinosunda yeşilliğin arasında oturup baba muharremin çay ocağından demli bir çay içmek, oradan kalkıp zincirli kuyunun musluklarından elimi dayayıp su içmek ve yüzümü yıkayıp serinlemek, sonra doğudan spor sokak girişine yakın olan ana caddedeki belki de Düzce’ de tek tarihi mekan olan arnavut köfteci de köfte yemek, sonra hastanenin önünden kömür dumanında dağa tomruk almaya giden dekovilin gidişini izlemek,  Aziziyeye dönüp aziziyedeki dutun altında çayıra yatıp toprağın üstünde bir süre uyumak isterdim be kardeşim. İşte o zaman Düzce ye Düzce yi özleyerek gelirdim.