Yaşadıklarımı içime atamadım yutamadım.Öğrendim ki sonunda yaşamak bu değil. Yaşamak denen şey birilerine zorla katlanmak hiç değildi. Neden size değer vermeyen, aşağılayan, kadın gibi görmeyen, özel çocuğuna bakan acı çeken..
Yaşadıklarımı içime atamadım yutamadım.Öğrendim ki sonunda yaşamak bu değil. Yaşamak denen şey birilerine zorla katlanmak hiç değildi. Neden size değer vermeyen, aşağılayan, kadın gibi görmeyen, özel çocuğuna bakan acı çeken bir anneye bir eşe evin içinde hastabakıcı diye çağıran, ev hastane gibi bunaldım boğuluyorum diye hasta çocuğunun yanında bağıran, aldatan ve yanımızda sevgilisiyle konuşana katlanmak zorundayız.. Zaten hiç evde olmazdı, aylarca gelmezdi en sonunda evi terk etti. Çocuğum, “Anne benim ilaçlarımı kaldıralım babam bunalmasın, bizi terk etmesin” diye ağlayarak bana yalvarması nasıl içinizi acıtıyor, ama belli edemiyorsun meleğinize. Onun psikolojisi çok önemli!!!kıyamam yavruma.Artık kendine gel çocuğun ve senin hayatın çok önemli.
Adım Ömür.. Neden ben mutsuz evliliğimde mutlu gibi görüneyim. Neden zorlayayım kendimi.Ne varsa bende var zaten kızım doğduğundan beri sorumluluk bendeydi tek başımakoştururdum sen daha iyi işlerlede uğraşacaksınbaşaracaksın veöyle de oldu. Kızım doğduğundan beri tek başıma ayakta kalabildim.
Hiç kimseye kırgın değilim, hiç kimseye ahımda yok, çünkü Allahımın sınavını geçemeyen bir insan yüzüne hayatımı zihnimi yoramam önemsiz.Biliyorum ki herkes yaşattığını birgün yaşayacak.İsyankar değilim. Sadece zalimlerin hüküm sürdüğü özel çocuklu annelerin gözyaşlarıyla çürüdüğü ve hak eden insanlara mutlulukların çok görüldüğü bir dünya kabul etmek istemiyorum. Bu zalimlere diyorum ki genç yaşamda hayatıma küstüren, ruhları kötü olan mutsuz ederek mutlu olan insan ve insanlar biz anneler küçücükte olsa umuda yaslanmak istiyoruz. Ya biliyor musunuz bu dünyada aldığınız ahlar öbür dünyada karsınızaçıkacak . Affet beni Allahım diyeceksiniz yüz kızartıcı kabahatlerinizin bedelini ödemek zorunda kalacaksınız.O masum saf sevgi özel çocuklarımızın ve Annelerin hayatını karartmak bu kadar basit değil güzel Allahımın katında.
Şunu diyorum ki insanlar içinde insana rastgelmek ne zormuş.Özel çocuklu annelerin yorgun sırtlarına sıvazlamak çok mu zor.Biraz kendinize gelin artık hasta çocuğuyla mücadele eden annelere darbeleri bırakın onları büyük sorumluluklarla tek başına bırakmayın.Bizler terk edildik bundan sonraki evlenmeye karar veren gençlere sesleniyorum ne olursa olsun özel çocuklarımızı aile ortamında büyütün.Bizim gibi terk edilen anneler hak etmediğimiz hayatı yaşadıkça gözlerimiz artık olur olmaz herşeye ağlar olduk.Gencyaşımızda dünyanın yükü var omuzlarımızda.Bizler yorulduk sizler bu hayatı yaşamayın.Ait olmak istemediğimiz ortamlardan yüzünü bile görmek bile istemediğimiz insanlardan yorulduk diye söyletmeyin.
Bizim suçumuz bu dünyaya özel anne olarak gelmek mi? bu bizim tercihimiz değil.Bu yüzden suçlamak,aşağılanmak, susturulmak yani yok sayılmak istemiyoruz.Ev içinde hayatım aşkım yerine hastabakıcı diye çağırılmak istemiyoruz.Bu değersizliği bizzat ben yaşadım.Benimde bir kalbimin olduğu, canımın yandığını, hayallerimin umutlarımın olduğu unutturuldu.Şiddetin her türlüsüne alışmış bir anne kadınolarak suskun kalmak istemiyorum. Haksızlıklara katlanmak istemiyorum. Geleceğimdeki ışığı görmek istiyorum dedim ve kendime geldim.Allahımınbana ödül olarak verdiği meleğimle yaşamaktan mutluyuz.
Düşünmeye bile değmez, kopan kopsun, düşen düşsün cehennemin dibine kadar gitsin. Sen kimsenin varlığıyla var olmadın ki yokluğu ile ölesin.Allahtan başka hiç kimseye hesap verecek hiç kimsemiz yok.Rabbim herşeyinhayırlısını versin. Bundan sonraki hayatımızı tümyorgunluklarımızı, endişelerimizi bulutların üstüne bırakın ve izin verin tüm bedeniniz gevşesin..
YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)