Kıymetli dostlarım, bildiğiniz gibi yazılarımızı baskının yetişmesi adına birkaç gün önceden kaleme alıyoruz, siz bu yazıyı 1 Mart günü okuyacaksınız ama ben 26 Şubat 2021 Cuma günü yazıyorum ve bugün..
Kıymetli dostlarım, bildiğiniz gibi yazılarımızı baskının yetişmesi adına birkaç gün önceden kaleme alıyoruz, siz bu yazıyı 1 Mart günü okuyacaksınız ama ben 26 Şubat 2021 Cuma günü yazıyorum ve bugün benim için çok önemli bir gün… Tam bir sene önce bugün, yazıp, yönettiğim ve oynadığım “Aşkım, Ömrüm, Herşeyim” adlı tiyatro oyunumuzu sahnelemiş, mesleği yapma sebebimiz olan alkışımızı seyircilerimizden almış, işimizi layıkıyla yapmanın huzuru ile ikinci seansın hayalini kurmaya başlamıştık…
Ama olmadı… O ikinci seansı bir türlü oynayamadık… Hatta hiç oyun oynayamadık… Evet, bugün ömrümün en uzun geçen senesinin yıl dönümü… Evet, tam bir sene oldu sahneye çıkmayalı… Sahne tozunu ciğerlerimize doldurmayalı, oyun günü heyecanı yaşamayalı tam bir sene oldu…
Hâlbuki bin bir emek vererek kendimize yer edindiğimiz sahne ışıklarının altında bir ömür yaşamının mücadelesini verirken, bilim kurgu filmlerinin haricinde hiç görmediğimiz bir gerçeklik geldi ve bizi esir etti… Yaşayan esirler haline dönüştürdü hepimizi… Esnafından, işçisine, memurundan, emeklisine birçok kişinin yaşantısını olumsuz etkileyen bu salgın hastalık, maalesef sanatı ve sanatçıları da derinden etkiledi…
Tam bir sene oldu, bir okuma provası almayalı… Tam bir sene oldu dekor yapmak için kan ter içinde çalışmayalı… Tam bir sene oldu geceler boyu tek bir repliği acaba nasıl söylemeliyim diye düşünmeyeli… Tam bir sene oldu bir oyun afişi paylaşmayalı… Tam bir sene oldu bilet satıp, sattığımız biletin parası ile sahne kirası ödemeyeli… Tam bir sene oldu “Oyunumuz başlamak üzeredir.” anonsunu duymayalı… Tam bir sene oldu, gerçek anlamda bir tiyatrocunun nefes almadan yaşamaya çabalaması…
Konservatuara giriş sınavında birçok öğrenciye Tiyatro senin için ne ifade ediyor diye sorulmuştur. Bu soru bana yöneltildiğinde ise verdiğim cevap “Nefes almak.” olmuştur… Yaşayabilmek için tiyatro yapma ihtiyacı duymakta ruhum fakat gelin görün ki, bu salgın hastalık sebebiyle hem gerçek anlamda hem de manevi anlamda nefes alamaz oldum, nefes alamaz olduk…
Kıymetli dostlarım sahneye çıkamamamın yıl dönümünde sizlere biraz olsun içimi dökmek istedim… Umarım, sağlık dolu günlerde en kısa zamanda yeniden sahnelerde buluşur ve ihtiyacımız olan nefesi ciğerlerimizin son hücresine kadar içimize çekeriz…
Kalın sağlıcakla…
YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)